(کلاچ های چندین صفحه ای):

این نوع کلاچ شامل چندین صفحه کلاچ است که در داخل یک کاسه کلاچ قرار دارند.نیمی از این صفحه ها از آهن می باشند که دنده هایی در محیط خارجی خود دارند که به داخل کاسه درگیر می شوند و نیم دیگر صفحه های فیبری که دنده هایی در محیط داخلی خود دارندکه با شفت درگیرند. پیستونی در داخل صفحه کلاچ قرار دارد که با فشار صفحه روغن به کار می افتد و در زمان مورد نیاز با فشار روغن پیستون مورد نظر صفحه های داخل کاسه را به هم می فشارد و باعث یکپارجه شدن صفحه ها و نتیجتا شفت و کاسه میگردد و زمانیکه فشار روغن در زیر پیستون نباشد صفحه ها آزاد شده و این یکپارچگی از بین می رود و شفت آزاد بدون صفحه کلاچ می گردد.

 کلاچ های یک طرفه(جغجغه):

کلاچ های یک طرفه یا اسپراک وسیله ای است که با کمک آن وسیله ای دیگر ماننده دنده یا شافت در یک جهت قفل ودر جهت دیگر آزاد و به صورت هرز میچرخد. به طور مثال عملکرد خودروی دوچرخه ، درحالی که پدالها میتوانند چرخ را به حرکت در آورند چرخ دوچرخه قادر به گرداندن پدال نمیشود و نتیجتا در دوچرخه سواری شما میتوانید هر وقت که مایلید پدال نزنید و یا در حین پدال را نگه دارید و یا بر عکس پدال بزنید بدون اینکه در حرکت دوچرخه اختلالی ایجاد شود.

در گیربکس اتوماتیک معمولا از اسپراک در دنده یک بیشتر از سایر دنده ها استفاده میشود زمانی که اتومبیل از ابتدا به ساکن شروع به حرکت میکند گیربکس با دنده یک است و اگر دقت کرده باشید اگر در این حالت پدال گاز را رها کنید اتومبیل مانند دنده خلاص به سمت جلو حرکت میکند حال اگر با دنده Low یا L حرکت کنید در شروع حرکت دنده همان یک است اما اگر پا را از روی پدال گاز بردارید مانند اتومبیل دارای جعبه دنده معمولی ترمز موتور را احساس خواهید کرد این عمل از خصوصیات بارز اسپراک است که در گیربکس های اتوماتیک باعث نرم تر شدن رانندگی میشود وبا اضافه کردن یک باند یا کلاچ میتوان اسپراک را حذف و از موتور در زمانیکه لازم است استفاده کنید.

باند  (Bralce Band ) :

باند یک تسمه ی فلزی متری می باشد که از داخل به آن لنت ترمز می چسبانند، یک سر آن به پوسته  و سر دیگر آن توسط یک اهرم به پیستون وصل شده و هر وقت که روغن وارد سیلندر می شود پیستون را به عقب رانده و اهرم باعث سفت شدن و چسبیدن باند به سطح کاسه میشود تا بدین صورت باعث ترمز کاسه و ایستادن کاسه می شود. 

کلاچ روغنی یا توربین :

در گیربکس های اتوماتیک کلاچ روغنی یا همان توربین ، کار کلاچ در اتومبیل های دارای جعبه دنده معمولی را انجام می دهد، توربین اجازه می دهد که اتومبیل در حالت ایستاده و متوقف موتور آن روشن و به محض رها کردن پدال ترمز و فشار دادن پدال گاز قدرت موتور را به شافت ورودی و در نتیجه به شافت خروجی رساند.

 اساس کار این توربین به این صورت است که اگر دو پنکه برقی را مقابل هم قرار دهیم و سپس یکی  را به برق وصل کرده تا بگردد در اثر جریان هوا  پنکه دوم که به برق نیست نیز به گردش در خواهد آمد و اگر شما پروانه پنکه دوم را بگیرید می توانید نگهش دارید وبه محض اینکه رهایش کنید دوباره به چرخش در می آید و شروع به سرعت گرفتن می کند تا سرعت پنکه دوم نزدیک سرعت پنکه اول برسد.

این نوع عملکرد اساس کار کلاچ های روغنی یا توربین می باشد ولی در توربین به جای هوا از روغن استفاده می شود.

توربین یک قطعه بزرگ به قطر 25 تا 50 سانتی متر است به شکل یک دیگ یا سیلندر کوتاه است که در جلوی گیربکس مابین موتور و گیربکس قرار دارد و از طریق فلایویل به میل لنگ موتور وصل می شود و وظیفه ی انتقال قدرت موتور به شافت ورودی گیربکس بر عهده دارد. 

هیدرولیک  :

سیستم هیدرولیک گیربکس متشکل از شیارهای بسیار و پیچیده که روغن را تحت فشار زیاد به سایر نقاط گیربکس و توربین می رساند.

دیاگرام در سمت چپ از یک نوع ساده گیربکس سه دنده که در سالهای 1960میلادی به تولید رسیده است و این دیاگرام از ساده ترین نوع جعبه دنده های اتوماتیک است مدل های امروزی بسیار پیچیده ترند و سیستم کامپیوتر و قطعات الکترونیکی نیز به آن اضافه شده است. روغن گیربکس چندین کار در گیربکس اتوماتیک انجام می دهند.

1-     فشار روغن برای کنترل دنده ها و کلاچ های گیربکس.

2-     روغن کاری کلی قطعات گیربکس و در آخر برای خنک کردن گیربکس استفاده می شود و در گیربکس اتوماتیک کلیه عملکرد ها وابسته به روغن و فشار روغن مناسب و مداوم می باشد.